Odezwa do kandydata na Człowieka

Żyj z wyciągniętą szyją,
a jeśli wszystko wokół oznacza strach,
musisz wyzbyć się wszystkiego.
Od początku do końca
nie wierzgaj zbytnio swym cieniem,
nie zapadaj się w sobie,
by nie zdusić całkiem
spłakanych wewnątrz szeptów.
Raczej zamykaj krzyk ciszy,
ucząc ludzi nieba.
Nie pozwól, byś przy tym sam stracił
swą własną smugę świetlistą.
Zwłaszcza, gdy będziesz już stary,
wydziobuj dokładnie okruszki światła,
nawet gdy zdaje się, że smakują niczym.
Nie pozwól, by cokolwiek wystygło,
zimą dogrzewaj mrozy
i sprawiaj, by rozchodziło się ich ciepło
w tym i tamtym żywocie.
Nasz kandydacie na człowieka,
przypadkiem nie upodabniaj się
do twardości bezdusznych kamieni.
Uśmiechaj się nawet do strachów,
byś w końcu dobrze wyszedł
na zdjęciu wszystkich ludzi. 

 

Òdezwa do kandidata na Człowieka
Żij z wëcygniãtą szëją,
a jeżlë wszëtkò wkół òznôczô strach,
mùszisz wëzbëc sã wszëtczégò.
Òd zôczątkù do kùńca
nie wierzgòlë za baro swòją cénią,
nie zapadôj sã w se,
cobë nie zdëszëc do nédżi
spłakónëch bënë szeptów.
Lepi zamëkôj krzik cëszënë,
ùczącë lëdzy nieba.
Nie bądzë zgòdą,
cobë të przë tim sóm stracył
swòjã gwôsną smùgã swietlëstą.
Òsoblëwò, czedë mdzesz ju stôri,
wëdzobùj dokładno òkrëszënë widu,
nawetk czej zdôwô sã, że szmakają za niczim.
Nie dopùscë, żebë coskòlwiek wëstëdło,
zëmą dogrzewôj mrozë
i sprawiôj, cobë rozchôdało sã jich cepło
w tim i tamtim żëwòce.
Nasz kandidace na człowieka,
przëtrôfkã nie ùpòdobniwôj sã
do cwiardoscë bezdësznëch kamów.
Ùsmiéwôj sã nawetka do strachów,
cobë të w kùńcu dobrze wëszedł
na òdjimkù wszëtczich lëdzy.