niedziela, listopada 13, 2011

Kolejna rocznica wiosny

Kolejna rocznica wiosny.
Pamiętasz pierwszy raz
jak polizałeś krople na moich powiekach
widziały nas kwiaty
i oszklony nocnym cieniem
księżyc w skorupce.
Wyłowiłeś dla mnie żółwie
spod tafli jeziora
chciałeś mi dać ramiona
i bałam się przyjąć.
Dłonie mi drżały jak trawa
spłoszone świadectwem świateł.
Czasami usiadłeś obok
mówiąc o ludzkich kryształach,
robiłeś takie zaklęcie miłosne,
chwytając kolory w oczach
dojrzewaliśmy wzajemnie
nawet w przymrozkach
zimnych pod skórką oceanu.
I wtedy pan słońce
zapachniał pomarańczą.

Pòsobnô roczëzna zymkù

Pòsobnô roczëzna zymkù
pamiãtôsz pierszi rôz
czej jes pòlizôł krople na mòjich pòwiekach
widzałë naju kwiatë
i òszklony nocną cénią
ksyżëc w skòrëpce.
Të wëłowił dlô mie żółwie
spòd tôflë jezora
jes chcôł mie dac remiona
jô miała strach przëjąc.
Dłónie mie dërżałë jak trôwa
spłoszoné swiôdczëną widów.
Czasã të sadnął kòl
kôrbiącë ò lëdzczich kriształach
jes robił taczé miłotné zaklicé,
chwatającë farwë w òczach
më dozrzéwelë wzôjno
nawetka w przëmrozkach
zëmnëch pòd skórką òceanu.
I tej wasta słuńce
zapachniôł pòmarańczą.