czedës më bëlë dôwny
jesmë
jistnielë nie jistnielë
më
bëlë gdzes abò nigdze
pòtemù
jesmë sã sobie zdôrzëlë
zakòchùjącë
sã w se dokładno
i
dzëwiącë sã sobie
wzôjno
tak głosno i głãbòkò
jakbë
më narôz zmerkelë
nã
niewidoczną stronã nieba
pò
jaczi aniołë stôwają sã widzalny
pòmidzë
blónama pùchatima jak gromadë
piãkna
më zapiselë miłotã nają
na
wielelinii i w setnym wëmiarze
starownym
pùnktã pò tamti stronie
nieba
jesmë malowelë pòtemù całé ògrodë
zakłôdającë
gwôsné królestwò
i
basń w nôbëlniészim wëdanim
më
stalë sã wënalôzcama strzébra ksyżëca
we
wszëtczich jegò fazach
idącë
mléczną drogą jesmë mijalë krôjòbrôz
mòdri
òbwiti dôką i mżëczkòwatim deszczã
swiat
żdôł na naju na łôwce
to
bëła ùpartô redota
jakô
czej jesmë spalë przëszła
w
zaspiewie òbùdzonëch przez gwiôzdë
cëdów
co w nas sã stałë i widów
co
nigdë nie dałë nama pòkù
dokładne zakochanie
kiedyś
byliśmy dawni
istnieliśmy
nie istnieliśmy
byliśmy
gdzieś lub nigdzie
potem
się sobie zdarzyliśmy
zakochując
się w sobie dokładnie
i
dziwiąc się sobie
wzajemnie
tak głośno i głęboko
jakbyśmy
się nagle dopatrzyli
tej
niewidocznej strony nieba
po
której anioły stają się widzialne
pośród
obłoków puchatych jak gromady
piękna
zapisaliśmy miłość naszą
na
wielolinii oraz w setnym wymiarze
starannym
punktem po tamtej stronie
nieba
malowaliśmy potem całe ogrody
zakładając
własne królestwo
i
baśń w najlepszym wydaniu
staliśmy
się wynalazcami srebra księżyca
we
wszystkich jego fazach
idąc
mleczną drogą mijaliśmy krajobraz
niebieski
spowity mgłą i mżącym deszczem
świat
czekał na nas na ławce
to
była uparta radość
która
gdy spaliśmy przyszła
w
zaśpiewie obudzonych przez gwiazdy
cudów
co w nas się stały i świateł
co
nigdy nie dały nam spokoju
wiérzta dostała I nôdgrodã w Lëteracczim Kònkùrsu
"Powiew Weny" 2017
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz